Projekt:

1969-70
1974-75 (budynki tarasowe)

Realizacja:

1970-79
1975-78 (budynki tarasowe)

Autor:

Krzysztof Bień

Współpraca:

Zbigniew Nesterski
(budynki tarasowe)

Mapka orientacyjna

Osiedle tworzy kompozycja z budynków 5 i 10 kondygnacyjnych. Główną ideą urbanistyczną jest trójkąt zieleni pośrodku osiedla i układ zabudowy, z której roztacza się widok na Wzgó- rze św. Bronisławy z dwoma kopcami, a który połączony jest z pasmem zieleni wzdłuż dawnej rzeki Młynówki. Całość tworzy wspólną zieleń parkową, wśród której znajduje się niewielki terenowy amfiteatr, górka saneczkowa i urzą- dzenia zabaw dla dzieci. Osiedle wyposażone jest w obiekty handlowo-usługowe, przedszko- la, szkołę, ośrodek kultury, ośrodek zdrowia oraz indywidualnie zaprojektowany zespół par- kingów dwupoziomowych przy wschodniej gra- nicy osiedla. Charakterystyczne są dwa budyn- ki: „łamaniec” czyli budynek wieloklatkowy, 12 kondygnacyjny, z przejściem pieszym w części parteru, łączącym zielone wnętrza urbanisty- czne, którego szczytowe zakończenia są podcię- te w parterze i oparte na słupach oraz „tara- sowiec” o podwyższonym standardzie (tarasy zamiast loggi lub balkonów), o nierównej liczbie kondygnacji, osadzony w bujnej zieleni. Jednym z charakterystycznych punktów osiedla jest mo- dernistyczny w duchu kościół pw. św. Jana Kan- tego, zbudowany został w latach 1982-1992. Swoją dynamiczną formą, szczególnie owal- nym, spiralnym dachem odciętym od głównej bryły pasmem przeszklenia, akcentował wjazd do Bronowic od strony Krakowa. Nowa zabudowa od strony ul. Bronowickiej zakłóciła pierwotną ideę kompozycyjną. Osiedle znane jest także z wygranego przez Autora procesu o naruszenie praw autorskich (1977-1979).