Projekt:

1956-19??

Realizacja:

1956(57?)-1969

Urbanistyka:

Stanisław Hager, Janusz Sierosławski

Architektura:

Włodzimierz Borkowski, Lesław Chlawiński, Wacław Głowacki, Zdzisław Gołąb, Barbara Komenda,
Tadeusz Kozłowski, Zbigniew Kuczera, Mieczysław Kuźniar, Danuta Mieszkowska, Anna Sierosławska,
Janina Strzelecka

Mapka orientacyjna

Osiedle realizowane jako kontynuacja zabudo- wy Krakowa w kierunku zachodnim, rozpoczę- tej przed II Wojną Światową, a prowadzonej przez okupanta niemieckiego podczas jej trwa- nia. W tej części nowe realizacje to plomby mieszkalne, szkoła, przedszkole i żłobek. Tu też kończyła się zabudowa Krakowa w kierunku Bronowic. Nowoprojektowane obiekty utrzy- mują główną linię pierzei wzdłuż ulicy, z wolny- mi, zielonymi przestrzeniami między budyn- kami. W części ulic przechodzą w zabudowę plombową. Architektonicznie wyróżniały się dwa wolnostojące pawilony, obecnie przebudo- wane. Partery budynków w pierzei ulicy i na- rożnikach przeznaczone zostały dla handlu, usług i kultury. Zastosowanie pełnych prze- szkleń daje efekt ich „podcięcia” i większej lek- kości. Przeważa zabudowa 5 kondygnacyjna, wieloklatkowa. Budynki zrealizowano w I stop- niu uprzemysłowienia (prefabrykowane stropy i klatki schodowe). W połowie osiedla powstał zespół zabudowy, tzw. Osiedle PKO oraz budy- nek biurowca „Biprostalu” (autorzy: M. Wrze- śniak, P. Czapczyński, 1959-1964). Na styku z os. Bronowice Stare powstał budynek Uniwer- sytetu Pedagogicznego, na rzucie „wiatra- ka” (autor: S. Juszczyk, 1968-1972), obecnie o zmienionych elewacjach i kolorystyce. Jest to zmiana odwracalna.