Projekt:

1952-1953

Realizacja:

1954-1955

Autor:

Janusz Ingarden – główny projektant, Edmund Dąbrowski, Marta Ingarden

Wnętrza:

JKrystyna Wąsowicz-Korska, Janusz Ingarden

Obiekt ten był pewną rekompensatą za niezrea- lizowany Dom Kultury, planowany przy Placu Centralnym, stąd jego okazały wygląd wnętrz, nawiązujący przepychem i luksusem do budynków operowych. Składają się na niego kryształowe żyrandole, marmurowa posadzka, stiukowe dekoracje, ściany obite tkaniną i „egiptyzujące” kolumny. Jest to teatr kameralny w typie niemieckiego Reformtheater zaplanowany na rzucie kwadratu, z niewysoką częścią nadsceniczną. Początkowo nosił nazwę: Kameralny. Na zewnątrz jego skala i architektoniczny wyraz pozbawione są monumentalności. Charakteryzuje się spokojną socrealistyczną formą i detalem, w typie „kongresowego klasycyzmu”. Wyróżniają go dwie symetryczne latarnie oraz centralny, cofnięty portyk głównego wejścia, z czterema kolumnami i monumentalnymi schodami. Podział elewacji za pomocą kasetonów utworzonych przez pilastry, fryz i cokół obiegające budynek wokół, przechodzi w boczne portyki. Nagroda Artystyczna Miasta Krakowa za rok 1955. Zachował się neon „Teatr Ludowy”, z lat 60-tych XX wieku.