Zespół akademików, to trzy 11 kondygancyjne bloki wraz z ówczesną stołówką i klubem studenckim (teraz centrum WF), usytuowane na wzniesieniu, na skraju Parku Rzecznego Drwinka. W wyrazie architek- tonicznym i urbanistycznym jest to jeden z lepszych przykładów realizacji z tego okresu, które się jeszcze zachowały. W niskim pawilonie stołówki wydobyta jest artykulacja pozioma. Ważny jest tu detal archi- tektoniczny, rozrzeźbienie i podziały materiałowo-kolorystyczne w elewacjach, z użyciem przeszkleń oraz wypełnień z listew drewnianych i niebieskiego szkła elewacyjnego. Ściany osłonowe akademików zre- alizowano w technologii podobnej do użytej przy realizacji budynku „Biprostalu”, przy ul. Królewskiej. Kurtynowe ściany podzielone są pionowymi i pozio- mymi lizenami, wypełnionymi oknami i niebieskim szkłem elewacyjnym. Charakterystyczne są również loggie z pełnymi, mocno poziomo akcentowanymi po- działami, wychodzącymi na elewację szczytową. Bloki połączone są pomiędzy sobą przewiązkami w par- terach. Na szczególną uwagę zasługuje układ zago- spodarowania przestrzennego terenu: schodów, tara- sów, dojść i wspólnych przestrzeni z kwietnikami i ma- łą architekturą oraz zielenią urządzoną, które spajają wszystko w całość.