Projekt obejmował większy zespół sześciu budynków
z zespołem pracowni plastycznych i pergolą na terenie
dziedzińca. Zrealizowano trzy budynki, czyli pierwszy
etap. Zestawione są one uskokowo i stanowią w wyra- zie
zewnętrznym odrębne kamienice, ale powiązane stylistycznie
i ujednolicone estetycznie i przestrzennie.
Od strony ogrodowej posiadają widok na Wzgórze
La- soty. Każdy budynek ma zindywidualizowane elewacje
frontowe: pierwsza jest w dwóch rodzajach i kolorach
tynku, z zaznaczonymi w nim podziałami; druga,
w tynku z użyciem cegły pod oknami i w pionowym
pasie środkowym; trzecia w tynku i cegle, flankującej
ryzalit z balkonami w pionie komunikacyjnym.
Wszyst- kie trzy mają ceglane cokoły, zróżnicowane
wejścia ze schodami zewnętrznymi i masywnymi
kwiatonami po ich bokach oraz wydatne okapy. Jest
to przykład archi- tektury oszczędnej w wyrazie i ilości
użytych środków, nawiązującej w pewnym stopniu
do architektury mię- dzywojennego modernizmu, ale
w stylistyce „ciężko- ści” i materiałów użytych osadzona
jest w latach 80 XX wieku. Swoją skalą i zastosowanymi
podziałami w ele- wacjach wpisuje się w charakter
sąsiedniej zabudowy.
|
|